TY - JOUR ID - 145178 TI - تبیین تاریخ نگاری محلی فارسی در بنگال و آشام در قرون یازدهم و دوازدهم هجری JO - نشریه علمی علم و تمدن در اسلام JA - ICRS LA - fa SN - 2676-4830 AU - ریاحی, محمدحسین AD - دکتری تاریخ اسلام و استاد جامعه المصطفی العالمیه، اصفهان، ایران. Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 3 IS - 10 SP - 30 EP - 50 KW - تاریخ محلی KW - تاریخ‌ نگاری KW - هند KW - بنگال KW - آشام DO - N2 - گسترش زبان و ادب فارسی بعد از قرن پنجم هجری در هند، سبب رواج تاریخ ‌نگاری محلی فارسی گردید. در قرون بعدی ایالاتی مانند دکن، گجرات، مالوه و دهلی شاهد رشد تاریخ ‌نگاری محلی فارسی بود. توسعۀ زبان و ادب فارسی توسط سلاطین و برخی کارگزاران حکومت‌های پس از حمله مغولان، در مناطق شمالی هند مانند کشمیر و یا غرب شبه‌ قاره چون بنگال و آشام (آسام) و نیز نواحی دیگری مثل پنجاب در دوره‌های بعدی به‌ویژه قرون یازدهم و دوازدهم رونق بیشتری یافت. در این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه‌بر منابع کتابخانه‌ای به‌صورت موردی به تاریخ ‌نگاری محلی فارسی در منطقه بنگال و آشام پرداخته خواهد شد و از این رهگذر، ویژگی‌ها و شاخصه‌های تاریخ‌ نگاری محلی در این منطقه مورد تبیین قرار خواهد گرفت. در دوره مدنظر دو اثر بهارستان غایبی و فتحیه عبریه توسط دو ایرانی به نگارش درآمده است. در این آثار ضمن پردازش اطلاعات در ارتباط با وضعیت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی به جغرافیای تاریخی، آب‌وهوا و محصولات کشاورزی پرداخته‌شده است که در نوع خود بدیع و قابل‌ توجه است. UR - https://mag.mpte.ir/article_145178.html L1 - https://mag.mpte.ir/article_145178_d912f7301b014b8cda9e647ca8b4ea17.pdf ER -