@article { author = {رحیمی جابری, اعظم}, title = {}, journal = {Scientific Journal Science and Civilization in Islam}, volume = {1}, number = {3}, pages = {54-73}, year = {2020}, publisher = {Payambar Azam Research Center for Islamic Civilization and Religious Studies}, issn = {2676-4830}, eissn = {2783-1000}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تبیین زمینه‌‌‌ ها و مؤلفه ‌های ارتقاء تمدن‌اسلامی}, abstract_fa = {تمدن اسلامی یکی از تأثیرگذارترین تمدن های جهانی است که در گسترۀ جغرافیایی وسیع و با استفاده از فرهنگ تلفیقی و تکمیلی، توانست میان اصول و مبانی آموزه های خود با اندیشه های سایر اقوام و ملل، ارتباط و سازش برقرار کند و باعث ایجاد یک تحول شگرف و پویای ذهنی و فکری در جهان هستی گردد که با بازتاب ها و واکنش های فرهنگی و علمی گسترده  همراه بود. این تمدن، از سده‌های سوم تا ششم هجری، نقش بسزایی در فرهنگ و تمدن بشری ایفا نمود.  در این راستا، مقاله ‌حاضر با ‌استفاده از منابع‌کتابخانه‌ای و با رویکرد توصیفی – تحلیلی، درصدد پاسخ به‌این پرسش است که بسترها و مؤلفه های شکوفایی تمدن‌اسلامی چه بود؟ براساس یافته‌های پژوهش، عوامل ‌بیرونی و درونی متعددی در رشد و شکوفایی تمدن‌اسلامی مؤثر بوده است؛ قسمتی به مبانی‌ اعتقادی و آموزه‌های‌ مذهبی آنان و قسمتی نیز، به‌ عملکرد و مبانی‌رفتاری آنها در عرصۀ علم و معرفت مربوط بوده است. به این ترتیب، تمدن اسلامی با مشخصه های برجسته همچون؛ آزاداندیشی، انعطاف پذیری و قابلیت سازگاری، نوآوری، جامع‌نگری علمی، عقل مداری، علم گرایی،  عدالت گستری و بهره گیری از میراث گذشتگان، توانست خود را به اوج شکوفایی برساند.}, keywords_fa = {تمدن‌اسلامی,علوم‌اسلامی,دین اسلام,قرآن کریم و عصر طلایی}, url = {https://mag.mpte.ir/article_95916.html}, eprint = {https://mag.mpte.ir/article_95916_089c7bc3e88062ea165341cf1cd53d46.pdf} }