نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه منابع انسانی، مرکز پژوهشی تمدن اسلامی و دین پژوهی پیامبر اعظم(ص)، قم، ایران.

2 کارشناس ارشد فقه و اصول حوزه علمیه قم

چکیده

توسعه در غرب مدرن، بدون کاربست پیشران های سیاسی، میسر نیست اما ضرورت کاربست آن در مردم سالاری دینی و در نظام مهدوی، در هاله ای از ابهام قرار دارد، علاوه بر آن، به کارگیری توسعه یا پیشرفت در حکومت آخرالزمانی، محل تردید است! مسأله ای که کمتر بدان از این دریچه، توجه شده است! این مقاله با انتخاب پیشرفت به جای توسعه، از این رو، با این پرسش مواجه ایم: پیشران های پیشرفت سیاسی از منظر اسلام، قرآن و در حکومت امام مهدی علیه السلام چیست؟ به نظر می رسد این پیشران ها در نظام لیبرال دموکراسی،مردم سالاری دینی و در نظام مهدوی در دو بعد کمی و کیفی تفاوت های اساسی دارند. هدف آن است که ضرورت دستیابی به نظام مهدوی را در پرتو کالبدشکافی پیشران های سیاسی پیشرفت نشان دهیم. این مقاله، نیل به چنین هدفی را در پرتو روشی توصیفی-تحلیلی – مقایسه ای دنبال می کند اما ضرورت تأسیس نظامی پسالیبرال دموکراسی، دستیابی به نظام مهدوی را به مثابه نتایج مقاله، حاضر فراهم می کند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Political Drivers in Establishing Civilization of Liberal and Mahdavi Systems

نویسندگان [English]

  • Mohammad esmaeil rostami nia 1
  • mohammad javad shiroudi 2

1 Assistant Professor, Department of Human Resources, Research Center for Islamic Civilization and Religion of the Holy Prophet (PBUH), Qom, Iran.

2 Master of Jurisprudence and Principles, Seminary, Qom, Iran.

چکیده [English]

Development in the modern west is not possible without applying political drivers; however the necessity of applying them in religious democracy and Mahdavi system is in a halo of ambiguity, in addition, applying development or progress in the apocalypse government is under doubt! An issue which has not been considered from this perspective! The present article by choosing progress instead of development, therefore, we face the following question: What are the drivers of political progress from the viewpoint of Islam, the Quran, and in the government of Imam Mahdi (A.S.)? It seems that these drivers in liberal democracy, religious democracy and Mahdavi systems are basically different in both quantitative and qualitative dimensions. The goals is to show the necessity of reaching Mahdavi system in the light of analyzing political drivers of progress. The present article seeks to reach this goal in the light of using descriptive-analytical-comparative method; however, the necessity of establishing a post-liberal democracy system sets the ground for reaching the Mahdavi system as the result of the present article.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Driver
  • Political
  • Development
  • Progress
  • Liberal and Mahdavi
قرآن
نهج البلاغه
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران
الشابخی، اشیخ( 1405). نورالابصار فی مناقب آل بیت النبی المختار، بیروت، الدارالعلمیه.
الصافی الگلپایگانی، لطف الله(1372). منتخب الاثر، قم، مکتبه الصدر.
الصبان، محمد بن علی(1398). اسعاف الراغبین، لبنان، بیروت.
امیری، مجتبی( 1375). نظریه برخورد تمدن ها : هانتینگتون و منتقدانش، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی.
ایرنه،کن زیر(1369). کارگردانی دگرگونی سیاسی در جهان سوم، ترجمه احمد تدین،تهران، نشر سفیر.
توحیدفام، محمد( 1381). فرهنگ در عرصه جهانی شدن: چالش ها و فرصت ها، تهران، روزنه.
جهانبگلو، رامین( 1380). نقد عقل مدرن، تهران، فروزان.
حکیمی، محمدرضا(1381). " جهانی سازی اسلامی و جهانی سازی غربی،" فصل نامه کتاب نقد ، شماره 24 و 25، پاییز و زمستان.
خامنه ای، علی(1369). در مکتب جمعه،تهران، دفتر مقام معظم رهبری، ج7.
خامنه ای، علی(1377). حدیث ولایت ، تهران، دفتر مقام معظم رهبری، ج1.
سریع القلم، محمود(1371)." اصول ثابت توسعه،" دوماهنامه اطلاعات سیاسی‌، اقتصادی، شماره 55 – 56.
طبرسی، ابوعلی فضل بن حسن(بی تا). اعلام الوری، بیروت، دارلمعرفه.
عالم، عبدالرحمن(1373). بنیادهای علم سیاست، تهران، نشرنی.
علی بابایی، غلامرضا( 1383). فرهنگ روابط بین الملل، تهران، دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی.
فصل نامه مطالعات سیاسی (1381). سال اول ، شماره 4، تابستان.
قوام، عبدالعلی(1374). نقد نظریه­های نوسازی و توسعه سیاسی،  تهران، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی.
مجلسی، محمد باقر(1304). بحارالانوار، بیروت، دارالمعرفه، ج 52.
محمدی ری شهری، محمد(1379). میزان الحکمه ، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم ، دارالحدیث.