نوع مقاله : مقاله ترویجی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری گروه باستان‌شناسی، دانشکده حفاظت و مرمت، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران.

2 دانشجوی دکتری گروه باستان‌شناسی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران

3 دانشیار گروه باستان‌شناسی، دانشکده هنر، دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران

چکیده

امپراتوری ژاپن در قرن نوزدهم میلادی با فشار امپریالیسم و بنابر تحولات نو شینتویی با انقلاب ملی-اشرافی میجی از انزوا به کل خارج شد و شروع به انجام روند مدرنیزم کرد. یکی از اقتضاهای مدرنیزم جهانی شدن و شناخت ملل و مردم عالم است از این روی به مرور، مخصوصاً پس از شکل گیری اندیشه پان آسیایی، مطالعات اسلامی نیز در این کشور آغاز شدند. خیلی زود پان آسیاییسم با ملی گرایی افراطی ژاپنی ادغام شد و اندیشه هاکّوایچیو که افراطی­ترین شکل آن بود توسط نظامیون غالب گردید. داده­های اصلی این پژوهش را مقالات و تحقیقات ژاپنی­ ها در دوران هاکّوایچیو تشکیل می­دهد، همچنین رویکرد مورد استفاده در این پژوهش، قرن نوزدهم شناسی ملی-جهانی است که تاکید بر برهم کنش­ها و ماهیت فرهنگ بومی دارد. پرسش مقاله حاضر این است که مطالعات اسلامی از منظر هاکّوایچیو طی سال­های 1926-1945م./ 1304-1323هـ.ش. چطور ایجاد شد و چه روندی را طی نمود؟ برآیند این پژوهش این است که به اقتضای شرایط سیاسی ژاپن که به قدرت اقتصادی آن متصل بود بی تفاوتی نسبت به جهان اسلام جای خود را به سرمایه­ گذاری­ های کلان نه فقط برای مطالعه این خطه بلکه جلب حمایت مسلمانان داد تا هدف ایجاد سنخیت بین ارزش­های اسلامی و ژاپنی را دنبال کنند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Hakkoichiu or National-Pan Asiaism of Japan and it's Influence on the Islamic Studies from 1926 to 1945

نویسندگان [English]

  • seyed benyamin keshavarz 1
  • Muhammad Amin Saadat Mehr 2
  • ali zareie 3

1 Ph.D. Student Archaeological Department, Faculty of Conservation and Restoration, Art University of Isfahan, Isfahan, Iran.

2 Ph.D. Student Archaeological Department, Faculty of Arts and Architecture, University of Mazandaran, Babolsar, Iran

3 Associate Professor Archaeological Department, Faculty of Arts, University of Birjand, Birjand, Iran

چکیده [English]

In the 19th century, under the pressure of imperialism and due to the neo-Shinto developments along with the national-aristocracy revolution of Meiji, the empire of Japan came out of isolation and began to carry out the process of modernization. One of the requirements of modernism is globalization and knowledge of the nations and peoples around the world. From this point of view, especially after the formation of pan-Asian ideology, Islamic studies also started in this country. Pan-Asiaism soon merged with extreme Japanese nationalism, and the idea of Hakkoichiu, which was its most extreme form, was dominated by the military. The main data of this research are the articles and research of Japanese people during the Hakkoichiu era, also the approach used in this research is the 19th-century national-global studies that emphasize the interactions and the nature of native culture. The question of the present article is that How Islamic studies from the perspective of Hakkoichiu during the years 1926-1945 was created and what process did it go through? The result of this research is that due to the political conditions of Japan, which was connected to its economic power, indifference towards the Islamic world gave way to large investments not only to study this region but also to attract the support of Muslims to create harmony between Islamic and Japanese values.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Japan
  • Islamic studies
  • Hakkoichiu
  • Nationalism
آبه، کاتسوهیکو. (1398). «ابریشم­ های درباری: پاریچه­ های ابریشم صفوی در مجموعه­ های ژاپنی»، ترجمه محمد چگینی، فصلنامه تاریخ روابط خارجی. ش 81، صص 125-144.
اعتمادالسلطنه، محمدحسن­خان. (1363). تاریخ منتظم ناصری، تصحیح محمد اسماعیل رضوانی، تهران: دنیای کتاب.
اعتمادالسلطنه، محمدحسن­خان. (1367). مرآت البلدان، تصحیح عبدالحسین نوائی و میر هاشم محدث، تهران: دانشگاه تهران.
اندرسون، پری. (1392). تبارهای دولت استبدادی، ترجمه حسن مرتضوی، چ 2، تهران: ثالث.
بارنز، جینا. (1390). خاستگاه تمدن در آسیای شرقی، ترجمه زهرا باستی، تهران: سمت.
پاسمور، کوین. (1388). فاشیسم، ترجمه علی معظمی، تهران: ماهی.
پن، مایکل. (1395). «ژاپن و انقلاب مشروطه ایران». در انقلاب مشروطه ایران، ترجمه محمدابراهیم فتاحی، تهران: پژوهش­های نوین تاریخی.
تاجر شیرازی، حسینعلی. (1907). میکادونامه، کلکته: حبل­المتین.
چگینی، محمد. (1396). «روابط بازرگانی ایران و ژاپن از آغاز تا پهلوی اول»، فصلنامه تاریخ روابط خارجی، ش 70، صص 131-168.
چگینی، محمد. (1397). «بریتانیا و قطع روابط دیپلماتیک ایران و ژاپن در جنگ جهانی دوم»، فصلنامه تاریخ روابط خارجی، ش 77: صص. 99-127.
چگینی، محمد. (1398). مناسبات تاریخی ایران و ژاپن: بر اساس اسناد آرشیوی وزارت امور خارجه ایران 1878-1979م./ 1256-1357هـ.ش، تهران: اداره نشر وزارت امور خارجه.
رجب­ زاده، هاشم. (1395). «زندان برای رفتن به مهمانی سفارت ژاپن»، بخارا، ش 113، صص 297-298.
رجب­ زاده، هاشم. (1396). تجدد ژاپن، تهران: جهان کتاب.
رفعت، یدالله. (1340). تحول عظیم ژاپن در قرن اخیر، تهران: مؤلف.
سوزوکی،شین­جو. (1393). سفرنامه سوزوکی شین­جو، سفر در فلات ایران: پیاده­گردی راهب بودائی ژاپنی در شمال و شرق ایران، ترجمه هاشم رجب­ زاده و کینجی ئه­اورا، تهران: طهوری.
شنتی، فرانک. (1393). دائره‌المعارف مصور تاریخ مافیا، ترجمه الهام شوشتری­زاده، تهران: سایان.
طالبوف، عبدالرحیم­ میرزا. (1394). کتاب احمد یا مسائل الحیات به ضمیمه ترجمه قانون اساسی دولت ژاپون، تصحیح فرامرز معتمددزفولی، تهران: اندیشه جامعه مدرن.
فوروکاوا، نوبویوشی. (1382). سفرنامه فوروکاوا: عضو هیئت اجرایی نخستین سفارت ژاپن به ایران در دوره قاجار، ترجمه هاشم رجب­زاده و کینجی ئه­اورا، تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
فوکوشیما، یاسوماسا. (1392). سفرنامه ایران و قفقاز و ترکستان، ترجمه هاشم رجب زاده و کینجی ئه­اورا، تهران: دفتر پژوهش­های فرهنگی.
کشاورز، سیدبنیامین. (1399). اُنمیودو: آیین و اساطیر ژاپن با نگاه باستان­شناختی، تهران: چشم ساعی.
کشاورز، سیدبنیامین؛ و چایچی­امیرخیز، احمد. (1400). «بازتاب وقایع ژاپن بر اذهان عمومی اواخر قاجار»، پژوهش­های علوم تاریخی، س 13، ش 1، صص 187-214.
کمبل، جوزف. (1389). اساطیر مشرق زمین، ترجمه علی­ اصغر بهرامی، تهران: جوانه رشد.
کین، دونالد. (1397). میجی امپراتور ژاپن و دنیای او (1852-1912م.)، ترجمه هاشم رجب­زاده، تهران: جهان کتاب.
لائودزو. (1363). دائودجینگ، ترجمه هرمز ریاحی و بهزاد برکت، تهران: نشر نو.
ناصرالدین­شاه قاجار. (1399). روزنامه خاطرات ناصرالدین­شاه قاجار از شوال 1288 تا ذیحجه 1290هـ.ق. به انضمام سفرنامه اول فرنگ، تصحیح مجید عبدامین، تهران: بنیاد موقوفات محمود افشار و سخن.
 ناکامورا، نائوکیچی. (1394). سفرنامه ناکامورا نائوکیچی (1320هـ.ق./ 1902م.)، مسافر فقیر ژاپنی در ایران، ترجمه هاشم رجب­زاده و کینجی ئه­اورا، تهران: طهوری.
نوئی­دا، ئِی­شیرو. (1394). دیدار ایران و بین­النهرین در پنج سفرنامه ژاپنی­های دیدارکننده از ایران دهه 1920 میلادی/ 1300 خورشیدی، ترجمه هاشم رجب زاده و کینجی ئه­اورا، تهران: طهوری.
یاسومارو نو او. (1398). نیهون­شوکی. ترجمه سید بنیامین کشاورز، تهران: ماهواره.
یه­ناگا، تویوکیچی. (1392). سفرنامه یه­ناگا تویوکیچی در ایران و آناطولی 1317هـ.ق./ 1899م.: ژاپن و تجارت تریاک در پایان قرن نوزده به پیوست گزارش رسمی یه­ناگا درباره تریاک ایران و گزارش سفر و مأموریت کوبوتا شیروء در ایران. ترجمه هاشم رجب­زاده و کینجی ئه­اورا. تهران: طهوری.
Ariga, B. (1937). Nihon Isuramukyonosetsumei. Tokyo: Arigaosu.
Aydin, C. (2005). “Orientalism by Orientals the Japanese Empire and Islamic Studies 1931-1945”. Islam Arastirmalari Dergisi. Vol. 14: pp. 1-36.
Beasley, W. G. (2000). The Rise of modern Japan, Polotical, Economic and Social Change Since 1850. Palgrave: Macmillan.
Bickers, R. (2013). The Scramble for China: Foreign Devils in Qing Empire 1832-1914. London: Penguins.
Bodde, D. (1946). Japan and the Muslims. NewYork: Far Eastern Survey.
Hata, I. (2008). “Continental Expansion 1905-1941”. in Cambridge History of Japan the Twentieth Century. Cambridge: Cambridge University Press.
Jansen, M. B. (1961). Sakmoto Ryoma and the Meiji Restoration. Princeton: Princeton University Press.
Kawamura, K. (1986). Isuramugaku: Senzennonagare. Tokyo: Biburio.
Keene, D. (2002). Emperor of Japan: Meiji and His World 1852-1912. New York: Columbia University Press.
Levent, S. (2019). “Japan’s Central Eurasian Policy: A Focus on Turkic Muslim Minorities”. Social Science Japan Journal. Vol. 22, No 1: pp. 127-149.
Nozoe, K. (1986). Zenrinkyokainotaikaikyobunkajugyo. Tokyo: Biburio.
Sakurai, M. (1943). Daitoakaikyohattenshi. Tokyo: Sanseido.
Shumei, O. (2015). Economy Nation Religion Civilization. Tokyo: Kenkyukai.
Teijiro,  S. (1924). Shina Kaikyotonokako, Genzaioyobishorai. Tokyo: GenkaiShobo.
Teijiro, S. (1938). Kaikyonougoki. Tokyo: Sakumaosu.
Tsunoda, R. (1958). Sources of Japanese Tradition. NewYork: Columbia University Press.
Wakabayashi, H. (2011). Kaikyosekaito Nihonin.Toky: Daigohan.
Yasumaro, O. (2013). The Nihongi. tr. William George Aston. London: Alexstruik Publishs.
Yousei, K. (1909). Iran and Experience of Constitution. Tokyo: Kyokaipublishs.